Ο αρχαιολόγος Γεώργιος Χ. Χουρμουζιάδης και η δράση του στο μουσείο του Βόλου

Η πορεία του Γεώργιου Χουρμουζιάδη στο χώρο της αρχαιολογίας είναι μία πορεία προσωπικής δημιουργίας, ανθρώπινης δράσης και προσφοράς, που καθοδη-γείται και νοηματοδοτείται από τη μεγάλη του αγάπη για το παρελθόν, μια αγάπη που την ασπάζεται και που την ακολουθεί σε όλη του τη ζωή.
Ο Γεώργιος Χουρμουζιάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1935, όπου και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. Το 1972 ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή και το 1973 αναγορεύτηκε διδάκτορας του Α.Π.Θ. Το 1976-1977 μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία με υποτροφία του ιδρύματος Hubold στη Χαϊδελμβέργη, ενώ το 1981 εκλέχτηκε καθηγητής προϊστορικής αρχαιολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. και το 1985 έγινε αντιπρύτανης.
Η πορεία του στο Βόλο ξεκινάει το 1966, όταν ακόμη νεαρός επιμελητής αρχαιοτήτων διορίζεται στην εφορεία προϊστορικών και κλασικών αρχαιοτήτων του Βόλου, φέρνοντας μαζί του μία νέα ώθηση που θα τον βοηθήσει να υλοποιήσει τις πνευματικές του ανησυχίες, τα όνειρα και τις επιδιώξεις του. Στη συνέχεια γίνεται έφορος της αρχαιολογικής υπηρεσίας Βόλου και πραγματοποιεί μία πληθώρα ανασκαφών με πιο γνωστές τις ανασκαφές του Διμηνίου, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύει το 1977 στο βιβλίο του, «Το Νεολιθικό Διμήνι».
Η μεγάλη του συμβολή στο μουσείο του Βόλου ήταν το 1977-1979, όπου οργανώνει την έκθεση των ταφικών εθίμων της αρχαιότητας και την έκθεση των ευρημάτων νεολιθικού οικισμού στη Θεσσαλία, με έναν ιδιαίτερα πρωτοποριακό για την εποχή του τρόπο, δίνοντας έμφαση στο γνωστικό πολιτιστικό περιεχόμενο του μουσείου.
Για πρώτη φορά στο μουσείο του Βόλου στόχο δεν αποτελεί απλά η έκθεση αντικειμένων, αλλά η κατάργηση της στατικότητας και η προσπάθεια επανα-προσέγγισης του κόσμου μέσω κίνησης και φωτισμού. Υιοθετεί επίσης μία νέα πρωτοποριακή προσέγγιση σε ότι αφορά την οργάνωση της έκθεσης, η οποία δίνει έμφαση στη δυναμική σχέση του αρχαίου αντικειμένου με τον ανθρώπινο παράγοντα, παρέχοντας πληροφορίες σχετική με την παραγωγική διαδικασία δημιουργίας του πρώτου, επιτυγχάνοντας με αυτόν τον τρόπο να κεντρίσει και να γονιμοποιήσει την κριτική σκέψη του κοινού.
Το 1981 διορίστηκε καθηγητής στην έδρα προϊστορικής αρχαιολογίας του Α.Π.Θ., φεύγοντας από το μουσείο του Βόλου, χωρίς ωστόσο να πάψει να ασχολείται με την ανασκαφική έρευνα, τις δημοσιεύσεις και τα περιοδικά.
Όσοι συνεργάστηκαν μαζί του μιλούν για έναν άνθρωπο με ευγενείς στόχους και ιδανικά, που κατάφερε να τους μυήσει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο στα μυστικά της αρχαιολογικής έρευνας. Πρωτοπόρος, εισηγητής καινοτόμων επιστη-μονικών προσεγγίσεων και εκφραστής της νέας αρχαιολογίας που στηρίζονταν στην αναπροσαρμογή και αναδιατύπωση καθιερωμένων θεωρητικών σχημάτων, έδωσε το δικό του στίγμα στο ιστορικό γίγνεσθαι της εποχής του και του τόπου μας.
Για τον Γεώργιο Χουρμουζιάδη η ανασκαφή είναι μία διαδικασία ενθου-σιασμού, πάθους και επαλήθευσης που έχει τις καλές και τις κακές της στιγμές, ένα ρομαντικό και γοητευτικό ταξίδι στη συγκίνηση και τον ενθουσιασμό, μία «περιπέτεια» με τελικό προορισμό το παρελθόν.