Η ψηφιακή τεχνολογία στα μουσεία

Τις τελευταίες δεκαετίες η τεχνολογική πρόοδος άλλαξε εντελώς το ρεύμα της ιστορίας δίνοντας νέες διαστάσεις στην ανθρώπινη ζωή. Η ψηφιακή τεχνολογία συγκεκριμένα, έθεσε στην υπηρεσία του ανθρώπου τα πάντα, απλοποιώντας έτσι τον τρόπο ζωής του. Η ραγδαία και γρήγορη εξέλιξη της ψηφιακής τεχνολογίας έφτασε ακόμη να εμφανίζεται και ως μέσο έκφρασης της τέχνης.
Η ψηφιακή τεχνολογία εισχώρησε στο χώρο των μουσείων εκμηδενίζοντας τις αποστάσεις και κατάφερε μέσω της ηλεκτρονικής τεχνολογίας να κάνει προσιτή την τέχνη στο ευρύ κοινό. Με τη βοήθεια του διαδικτύου δόθηκε η δυνατότητα πρόσβασης και πλοήγησης των επισκεπτών απ’ όλο τον κόσμο στους χώρους του μουσείου, εξασφαλίζοντας έτσι μια αμφίδρομη επικοινωνία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής της ψηφιακής τεχνολογίας στο χώρο του μουσείου, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία στον κόσμο, το μουσείο του Πάδρο στη Μαδρίτη. Το μουσείο του Πάδρο δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη μέσω της ψηφιακής ανάλυσης να θαυμάσει διά γυμνού οφθαλμού τα αριστουργήματα της συλλογής του.
Στη σημερινή εποχή όμως, που νέα στοιχεία εισβάλλουν στη ζωή μας και την απειλούν, η χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας δημιουργεί ένα τέλμα και μία μηχανοποίηση στον τρόπο ζωής μας, που είναι χαρακτηριστικό σημάδι του τεχνικού πολιτισμού. Μπορεί άραγε η ψηφιακή τεχνολογία να ικανοποιήσει τις ανάγκες των επισκεπτών ψηφιακά; Να εξισορροπήσει τη σχέση εικονικού και πραγματικού ή να αντικαταστήσει το απευθείας ανθρώπινο βλέμμα σε έναν χώρο όπου η πραγματοποίηση σχέσεων και δράσεων παράγεται τεχνικά και ασύγχρονα, επηρεάζοντας έτσι την αντιληπτική κατάσταση και επικοινωνία;
Η στροφή προς τις απαιτήσεις και τάσεις της εποχής μας είναι μια επιτακτική ανάγκη που μας εντάσσει στην πρόοδο της σύγχρονης εποχής. Η τεράστια ανάπτυξη όμως του ψηφιακού πολιτισμού που μπορεί να χειρίζεται τα πάντα μέσω του παγκόσμιου διαδικτύου όπου γίνεται ανάμειξη τόπου και χώρου σ’έναν κόσμο ρευστό που συνεχώς μεταβάλλεται, δεν είναι απαραίτητα θετική και κυρίως σ’ έναν χώρο όπως είναι το μουσείο, όπου η αίσθηση του χώρου και η αίσθηση του ανθρώπινου βλέμματος όταν αντικρίζει ένα έργο τέχνης, αποτελούν αξίες μοναδικές και αναντικατάστατες.