Μουσείο - Πινακοθήκη Ζώγια

Το σπίτι με το «τριαντάφυλλο», όπως είναι γνωστό βρίσκεται στη γωνία των οδών Γαζή και Βλαχάβα. Ξεχωρίζει από το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα του και τον ιδιαίτερο πηλιορείτικο αρχιτεκτονικό του τύπο. Με την επιβλητική εξωτερική του όψη και με τη μοναδική του κομψότητα, αποτελεί σημείο αναφοράς της πόλης. Είναι το σπίτι στο οποίο έζησε και δημιούργησε μια ξεχωριστή καλλιτεχνική προσω- πικότητα, η Χρυσούλα Ζώγια, μία γυναίκα με έντονο και ιδιόμορφο χαρακτήρα, που είναι διάχυτος και πλήρως αποτυπωμένος σ’ ολόκληρο το σπίτι.
Η Χρυσούλα Ζώγια ήταν πηλιορείτικης καταγωγής, γεννήθηκε το 1914 και πέθανε το 1992. Η αγάπη της για τη ζωγραφική ξεκίνησε από μικρή ηλικία, καθώς η ίδια παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής από τους αγιογράφους Νικήτα Γρύσπο και Σπύρο Βικάτο, διατηρώντας το καλλιτεχνικό ύφος και ιδίωμα των δασκάλων της στα πρώτα έργα της δουλειάς της. Στη συνέχεια της πορείας της, στα έργα της ξετυλίγεται η δική της προσωπική έμπνευση που μετουσιώνεται σε μία ιδιαίτερη καλλιτεχνική δημιουργία που διέπεται από πόθο και φαντασία.
Μία τεράστια γκάμα έργων, όπως προσωπογραφίες, σκίτσα, σχέδια, πίνακες με σπίτια Πηλίου, ανθισμένες αυλές, εξωτερικά καθολικών, τοιχογραφίες στον εξωτερικό και εσωτερικό χώρο, ελαιογραφίες, έργα νεκρής φύσης, έργα με τόπους που εμπνεύστηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μινιατούρες, ζωγραφισμένα μπουκάλια, αφηρημένες συνθέσεις αλλά και ολόκληρη η διακόσμηση των προσωπικών της χώρων, αποτελούν την προσωπική παρακαταθήκη της ζωγράφου για τις επόμενες γενιές. Άλλωστε, αυτό ήταν που επιθυμούσε και η ίδια, τη διατήρηση και τη προβολή των έργων της, γιατί σε αντίθεση με την ύλη που φθείρεται, το έργο διατηρεί αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων την αξία και τη διαχρονικότητά του.
Τα έργα της διαθέτουν ένα αυθόρμητο μεγαλείο και μία εσωτερική αναγκαιότητα που διέπει την ίδια. Εκφράζουν τα δικά της έντονα συναισθήματα και συγκινησιακές καταστάσεις. Διακρίνονται για τη φυσική τους ισορροπία ως προς τη σύνθεση και τη δημιουργική φαντασία του καλλιτέχνη. Η τέχνη για τη Χρυσούλα Ζώγια είναι μία συνειδητή διαδικασία, μία ιδιότυπη εικαστική γραφή, που μας μιλάει μία απλή οικουμενική γλώσσα και διαθέτει πολυάριθμα στοιχεία που εξυψώνουν την τέχνη στη σφαίρα της αληθινής δημιουργίας που τέρπει τη ψυχή του ανθρώπου. Η ίδια βραβεύτηκε και διακρίθηκε για τα έργα της, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, κάνοντας γνωστή την καλλιτεχνική της αξία στο διεθνή χώρο.
Με τη διαθήκη της δώρισε το σπίτι, καθώς και προσωπικά της στοιχεία (ακριβώς όπως τα είχε αφήσει) στο Δήμο Βόλου με σκοπό να γίνει Μουσείο – Πινακοθήκη. Το Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου έχει αναλάβει τη διαχείριση του κτιρίου. Το ισόγειο του σπιτιού λειτουργεί σήμερα αυτόνομα ως χώρος εκθέσεων και πολιτιστικών δρώμενων. Πολλά έργα της δώρισε η ίδια στην κοινότητα Πορταριάς, ενώ αρκετά βρίσκονται στην Εθνική Πινακοθήκη. Το Μουσείο-Πινακοθήκη από το 1994 είναι ανοιχτό στο κοινό, δίνοντας έτσι στον επισκέπτη τη δυνατότητα να δει από κοντά τα 250 έργα περίπου που εκθέτονται και να ταξιδέψει σε «ανθρώπινες ιστορίες και ανθρώπινα μέρη», θαυμάζοντας το μεγαλείο και την ομορφιά αυτής της μοναδικής τέχνης που χαρακτηρίζει τη ζωγράφο Χρυσούλα Ζώγια.